Direct naar inhoudDirect naar contactgegevens

Onveiligheidsbeleving in de Waterlandpleinbuurt

In de Waterlandpleinbuurt voelen veel bewoners zich onveilig. Om te achterhalen waarom bewoners zich onveilig voelen, is een groepsgesprek georganiseerd met professionals van verschillende organisaties die werkzaam zijn in de wijk. Elf respondenten hebben meegedaan aan het groepsgesprek.

Onveiligheidsbeleving speelt zich af in de gehele wijk

Het stadsdeel krijgt signalen dat de onveiligheidsbeleving het grootst is in het gebied tussen de Markengouw en de Waalenburgsingel. Volgens respondenten is er in dit gedeelte van de wijk de meeste problematiek, maar spelen de onveiligheidsgevoelens zich in de gehele wijk af. Specifieke plekken waar bewoners zich onveilig voelen zijn:

  • Bij appartementencomplexen waar jongeren rondhangen
  • Rond de coffeeshop op het Waterlandplein
  • Rond het Leger des Heils aan de Hilversumstraat

Oorzaken van de onveiligheidsbeleving

  • Rondhangende jongeren: In de buurt wordt veel door jongeren rondgehangen, hetgeen voor onveiligheidsgevoelens zorgt. Soms gaat dit gepaard met overlast, soms gaat het om jongeren die elkaar alleen willen ontmoeten op straat. Het ontbreekt aan goede ontmoetingsplekken voor jongeren. Er worden veel activiteiten georganiseerd in de buurt, maar er wordt niet altijd gebruik van gemaakt.Dit komt onder andere omdat de ouders vaak vergeten dat hun kinderen mee kunnen doen aan activiteiten, hun hoofd zit te vol met andere problemen.

  • Problematiek onder bewoners: Er wonen veel bewoners met problemen in de buurt, zoals armoede. Er is veel stress onder bewoners, waardoor ze weinig energie hebben om bijvoorbeeld hun verantwoordelijkheid te nemen voor het schoonhouden van het trappenhuis.

  • Verloedering: De afval en verloedering is volgens respondenten kenmerkend voor de wijk.Daarnaast is het een troosteloze en donkere wijk, het straalt geen warmte uit.

  • Weinig sociale cohesie en - controle: Respondenten noemen dat bewoners vaak de energie niet hebben om elkaar aan te spreken, maar ze zijn ook bang voor de reacties en spreken elkaar daarom niet aan.

  • Lage meldingsbereidheid: Volgens respondenten melden bewoners niet. Hierdoor lijkt de criminaliteit en overlast in het gebied minder groot dan die in werkelijkheid is. Bewoners hebben de energie er niet voor, ze weten niet wat ze kunnen melden of het is voor hen niet gebruikelijk om te melden. Bij woningcorporaties wordt volgens de respondenten wél gemeld.

  • Overlast binnen appartementencomplexen: Er is ook sprake van overlast binnen appartementencomplexen, wat leidt tot onveiligheidsgevoelens onder bewoners.

Aanpak onveiligheidsbeleving

Naar aanleiding van de oorzaken die werden genoemd door de onveiligheidsbeleving en de actiepunten die door respondenten zelf genoemd werden, zou de aanpak van de onveiligheidsbeleving uit de volgende onderdelen kunnen bestaan.

  • Aanpak problematiek bewoners: Wanneer bewoners minder aan hun hoofd hebben, hebben ze meer energie voor andere dingen, zoals activiteiten voor de kinderen, sociale contacten, het melden van overlast en criminaliteit en het schoonhouden van hun omgeving.

  • Aanpassing openbare ruimteen afvalvoorziening: Meer verlichting zou helpen de straten minder donker te maken. Ook zou de wijk een warmere uitstraling kunnen krijgen en zou het afval op straat en de verloedering aangepakt kunnen worden. Afvalcontainers waar iedereen in kan zonder een pas zou hier een bijdrage aan kunnen leveren.

  • Hulp van scholen: Volgens respondenten zouden scholen meer kunnen betekenen in het organiseren van activiteiten en het daadwerkelijk participeren van kinderen en jongeren.

  • Voorzieningen voor kinderen en jongeren: Er zouden buiten meer ontmoetingsplaatsen komen voor verschillende leeftijdsgroepen kunnen komen. Het gaat hier om uitdagende speeltuinen voor kinderen en plekken waar jongeren tijd met elkaar kunnen doorbrengen, zodat ze niet meer voor appartementencomplexen hoeven rond te hangen.

  • Sociale cohesie verbeteren: Respondenten denken dat wanneer bewoners elkaar beter kennen, zij zich veiliger zullen voelen. Hierdoor kan meteen bewustwording bij bewoners worden gecreëerd om de meldingsbereidheid te verhogen.

  • Gedeelde verantwoordelijkheid: Alle betrokken organisaties in de wijk zijn samen met de bewoners verantwoordelijk voor het aanpakken van de onveiligheidsbeleving.

Conclusie

De onveiligheidsbeleving in deze buurt komt vooral tot stand door de uitstraling van de wijk en de problematiek onder bewoners. De problematiek onder bewoners zorgt er onder andere voor dat er weinig ruimte en energie is voor andere zaken. Samenwerking tussen verschillende organisaties is belangrijk, elke organisatie heeft zijn eigen expertise en kennis over de wijk. Het belang van multidisciplinaire teams om tot een aanpak te komen lijkt hiermee aangetoond.

Contactgegevens